Seminarium „Pies po służbie” odbędzie się w późniejszym terminie.
Harmonogram seminarium:
09:00 – 09:30 rejestracja uczestników
10:00 – 18:00 wystąpienie prelegentów:
1. Sebastian Długosz „Starość to nie choroba – na czym polegają procesy starzenia się psa”
2. Grażyna Węglarczyk „Pies służbowy z chorobą nowotworową: leczenie, opieka”
3. Ścibor Sikorski „Psy wojny oczami nastolatka”
4. Magdalena Drohomirecka „Miopatia kończyn miednicznych u psa – opieka codzienna i rehabilitacja”
5. Monika Banaś „Lęk separacyjny – zaburzenie zachowania psa w wyniku zakończenia pracy zawodowej”
Prelegenci
* Sebastian Długosz – lekarz weterynarii. Wydział Medycyny Weterynaryjnej UWM w Olsztynie ukończył w 2016r. Od samego początku praktykuje w zawodzie, a kręgiem zainteresowań jest ortopedia, neurologia oraz behawioryzm psów. Po godzinach pomaga opiekunom swoich pacjentów w szkoleniach z zakresu podstawowego posłuszeństwa z wykorzystaniem metod pozytywnego wzmocnienia. Prywatnie pasjonat psów pracujących, zakochany w pracy gruzowej oraz interesujący się medycyną pola walki. Wraz ze swoim psem Albinem próbują naśladować profesjonalistów bawiąc się w wolnych chwilach w tropienie. Swoją codzienność zawodową prowadzi w lecznicy Przychodnia Weterynaryjna Dr Świstak. Podczas seminarium omówi najistotniejsze aspekty starzenia się organizmu psa: „Starość to nie choroba – na czym polegają procesy starzenia się psa”
* Grażyna Węglarczyk – ratownik i przewodnik psa ratowniczego. Biolog, specjalność ekologia zwierząt (UJ). Zaangażowana w ochronę przyrody i klimatu oraz ekologię integralną; mieszka na ogół w lesie w Gorcach ze swymi psami. Od 19 lat uczestnicząca w szkoleniu psów ratowniczych. Z owczarkiem niemieckim użytkowym Ursą (certyfikaty: IRO tropienie, PSP poszukiwawczy terenowy) tworzyły zespół w Grupie Poszukiwawczo-Ratowniczej OSP Goszcza, uczestnicząc w kilkudziesięciu akcjach ratowniczych. Ursa została wycofana ze służby po wykryciu choroby nowotworowej. Podczas seminarium podzieli się doświadczeniem i refleksjami na temat: „Pies służbowy z chorobą nowotworową: leczenie, opieka”.
* Ścibor Sikorski – trzynastoletni opiekun byłego psa bojowego JW GROM oraz opiekun irakijskiego psa Saddama, przywiezionego przez tatę z Iraku. Historia 10 letniej opieki nad psem skrzywdzonym przez działania wojenne i teraźniejszość opieki byłego psa walczącego. Podczas seminarium opowie o historii losów psów splecionych z życiem nastolatka z okolic Łodzi: ” Psy wojny oczami nastolatka – Ścibora Sikorskiego”.
* Magdalena Drohomirecka – były przewodnik psa specjalnego. Obecnie jego opiekun. W czasie wolnym podnosi kwalifikacje z pierwszej pomocy zwierzętom towarzyszącym. Od 2018r. certyfikowany Ratownik KPP. Od młodych lat marzyła o pracy ze zwierzętami. Po przyjęciu do służby i kilku latach prób – udało się. Z psem służbowym pracowała 4,5 roku do czasu wycofania ze względów zdrowotnych. W wolnym czasie lubi aktywnie spędzać czas. Wraz z wiernym przyjacielem zwiedza zakamarki Polski i świetnie się przy tym bawią. W trakcie seminarium podzieli się doświadczeniem w opiece nad psem z chorobą aparatu ruchu: „Miopatia kończyn miednicznych u psa – opieka codzienna i rehabilitacja”.
* Monika Banaś – autorka projektu Pies Po Służbie 2020; – były przewodnik psa specjalnego. Certyfikowany opiekun zwierząt i instruktor terapii zajęciowej. Otacza opieką, w tym terapią behawioralną, psa wycofanego ze służby po około 10ciu latach jego pracy zawodowej. Jako promotor zdrowia i edukator zdrowotny kreuje nurt wielowątkowych działań prozdrowotnych dla psa i opiekuna propagując zbawienny wpływ spacerów na zdrowie psa i człowieka. Jest kwalifikowanym Ratownikiem Zwierząt, Ratownikiem Pola Walki i Instruktorem Pierwszej Pomocy realizującym autorski projekt WRT K9 Weterynaryjne Ratownictwo Taktyczne dla przewodników psów pracujących oraz personelu weterynaryjnego i medycznego. Przez lata czynna zawodowo jako asystent lekarza weterynarii w całodobowej klinice weterynaryjnej. Zainteresowania: ratownictwo taktyczne, kynologia. W trakcie seminarium przedstawi holistyczną opiekę nad byłym psem pracującym i jego opiekunem, dzieląc się wiedzą i doświadczeniem na temat: „Lęk separacyjny – zaburzenie zachowania psa w wyniku zakończenia pracy zawodowej”.
Współorganizatorzy:
Instytut Nauk o Zwierzętach SGGW
Wydział Hodowli Bioinżynierii i Ochrony Zwierząt SGGW
Kampus SGGW
Pro Publico Bono
Bez udziału psów
Rejestrację na seminarium proszę wysyłać na adres:
agnieszka_boruta@sggw.pl
Obowiązuje kolejność zgłoszeń.
https://k9pl.wordpress.com/pies-po-sluzbie/
Nasz Kolega, mgr inż. Zbigniew Kamiński, pracownik Samodzielnej Pracowni Pszczelnictwa Instytutu Nauk o Zwierzętach SGGW i właściciel Pasieki Zbyszkowej w Ogólnopolskim Konkursie Pszczelarza 2019r. organizowanym przez Fundację Edukacji Ekonomicznej i Rozwoju Obszarów Wiejskich we współpracy z Polskim Związkiem Pszczelarskim otrzymał zaszczytny tytuł PSZCZELARZA 2019 Roku w kategorii miód pszczeli sekcyjny. Serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów. Miód sekcyjny cieszy się coraz większym zainteresowaniem konsumentów. Jest spożywany od wieków, kiedy nie było jeszcze miodarek i wyciskarek do miodu, szczególnie popularny w Rosji i Nepalu. Miód sekcyjny jest naturalnym miodem gromadzony przez pszczoły w ładnie odbudowanych i niezaczerwionych plastrach. Miód taki pozostaje przez dłuższy czas nieskrystalizowany (oczywiście zależne jest to również od jego gatunku). Zaletą tego miodu jest również duża zawartość olejków eterycznych, które ulatniają się częściowo podczas normalnego miodobrania. Konsument, widząc taki miód w plastrze, jest pewny jego naturalnego pochodzenia. Istnieje wiele metod pozyskania miodu sekcyjnego, przy czym najprostszym sposobem jest zwykła ramka z węzą wstawioną do miodni, która zostanie odbudowana przez pszczoły. Po wypełnieniu ramki miodem i zasklepieniu, można ją wyjąć delikatnie, wyciągając drucik, a następnie pokroić na odpowiadające pszczelarzowi kostki. Metoda ta jest jednak pracochłonna, wymaga również odpowiedniego przygotowania, także jeśli chodzi o odpowiednie pudełka do miodu. Zdaniem pszczelarzy najlepszy miód sekcyjny pozyskuje się od pszczoły kaukaskiej, ze względu na białawy mokry zasklep, który bardzo ładnie prezentuje się na pozyskanym plastrze (autor Piotr Szyszko).
