Dnia 10 stycznia 2022r. w daleką drogę do Hiszpanii wyruszyło 8 żubrów z czterech polskich ośrodków hodowlanych. Przygotowania do ich transportu rozpoczęły się jeszcze w 2021r., należało bowiem przebadać zwierzęta oraz uzyskać dokumenty wymagane przed wywozem ich z kraju, takie jak świadectwa weterynaryjne czy zezwolenie na wywóz gatunku objętego ochroną ścisłą od GDOŚ. Miejscami docelowymi były  zarejestrowana w Księdze Rodowodowej Żubrów hodowla La Serreta oraz nowa hodowla w pobliżu miejscowości San Rafael – Finca Venta Cornejo y Las Hoyadas. Obydwie hodowle położone są w hiszpańskiej prowincji Segowia. W La Serreta przebywają obecnie 24 żubry, z których większość pochodzi z Polski. Hodowla ta utrzymuje wyłącznie żubry linii nizinnej. Do wywozu wytypowano żubry z czterech ośrodków w Polsce. Były to POWÓJKA 14393 i POGAJEK 14727 z Zagrody Pokazowej Żubrów w Gołuchowie, POLINKA II 13708  i POSIA 13708  z OHŻ Niepołomice, POTNAR 13713 i PLACUCH 14072 z zagrody w  Pszczynie – Jankowicach (Nadleśnictwo Kobiór)  oraz POZNAJKA 14542 i POLENKA II 14543 z Ogrodu Zoologicznego w Warszawie. Żubry podróżowały wspólną ciężarówką jednak każdy osobnik w osobnej drewnianej skrzyni. Co ciekawe, ten sposób przewozu żubrów stosowany jest od ponad 150 lat. W 1929r. pierwsze dwa żubry zakupione od Ogrodu Zoologicznego w Berlinie przyjechały do Puszczy Białowieskiej właśnie w takich drewnianych skrzyniach. Skrzynie są tak zbudowane by zapewnić bezpieczeństwo i spokój zwierzętom. Żubry w czasie transportu mogą się położyć, jednak skrzynia jest zbyt wąska aby mogły się w  niej obrócić. To ma znaczenie dla ich bezpieczeństwa, ponieważ zbyt duża przestrzeń w skrzyni mogłaby powodować szamotanie się zwierząt i doprowadzić do kontuzji. Na miejscu pieczę nad żubrami sprawuje European Bison Conservation Center of Spain (EBCC), z którym są w stałym kontakcie naukowcy z Instytutu Nauk o Zwierzętach SGGW w Warszawie. Specjaliści czuwają nad doborem zwierząt oraz nad przebiegiem transportu. Głównym celem wymiany jest zwiększenie aktualnego zasięgu gatunku oraz stworzenie dla niego nowych stanowisk. Transporty żubrów mają również na celu uniemożliwienie kojarzenia zwierząt w bliskim pokrewieństwie, co jest kluczowe przy hodowli gatunku o tak małej zmienności genetycznej. W ostatnich latach blisko 100 żubrów z Polski trafiło do zagranicznych ośrodków hodowlanych i populacji wolnościowych m.in. w Hiszpanii, Szwajcarii, Bułgarii czy Rumunii. Zawdzięczamy to staraniom zespołu specjalistów ze Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Lasów Państwowych i Stowarzyszenia Miłośników Żubrów. W sumie od 1935r. ponad 450 żubrów z Polski wspomogło restytucję tego gatunku poza granicami naszego kraju. Wymaga to jednak stałej współpracy na szczeblu krajowym i międzynarodowym.

W dniu 27 marca 2021r. gościliśmy na Wydziale właścicielkę firmy PASIEKA HODOWLANA SAWA (http://www.pasiekasawa.pl/) Panią dr Łucję Skonieczną – specjalistkę z zakresu hodowli i inseminacji matek pszczelich. Pani doktor uczestniczyła w zajęciach z przedmiotu „Postęp biologiczny w hodowli zwierząt” dla studentów II stopnia, 2 roku studiów stacjonarnych, kierunku Bioinżynieria zwierząt. Pani dr Łucja Skonieczna przedstawiła prezentację pt. „Wychów i sztuczne unasiennianie matek pszczelich”. Wyjaśniła studentom różne przeznaczenie matek pszczelich wykorzystywanych w pasiece. Zapoznała słuchaczy z aktualnymi metodami wychowu matek pszczelich zwracając uwagę na wszystkie czynniki mające wpływ na wybór odpowiedniej z metod. Następnie Pani dr Łucja Skonieczna przybliżyła studentom tematykę z zakresu inseminacji matek pszczelich. Omówiła metodykę oraz wpływ sztucznego unasienniania matek pszczelich na postęp biologiczny w hodowli pszczół. W imieniu studentów składamy serdeczne podziękowania Pani dr Łucji Skoniecznej za poświęcony czas, przybliżenie studentom cennej i fachowej wiedzy, podzielenie się własnym wieloletnim doświadczeniem, a także za uatrakcyjnienie zajęć z przedmiotu „Postęp biologiczny w hodowli zwierząt”.

W dniach 19. i 20. marca 2021r. gościliśmy na Wydziale właścicieli firmy HoneyLab Teper & Waś (https://www.honeylab.pl/): Panią dr Ewę Waś oraz Pana dr Dariusza Tepera – specjalistów z zakresu jakości produktów pszczelich. Goście uczestniczyli w zajęciach z przedmiotu „Wykorzystanie produktów pszczelich” dla studentów III roku studiów stacjonarnych oraz studentów IV roku studiów zaocznych kierunku Zootechnika. Pani dr Ewa Waś przedstawiła prezentację „Badania jakości wosku pszczelego”. Wyjaśniła studentom jak wartościowym i niedocenianym produktem pszczelim jest wosk, omówiła również problemy dotyczące zafałszowania wosku pszczelego w Polsce, UE i na świecie. Zapoznała studentów z aktualnymi metodami laboratoryjnymi stosowanymi do badania jakości tego produktu. Następnie Pan dr Dariusz Teper przybliżył studentom dział botaniki zajmujący się badaniami spor, w tym ziaren pyłku – palinologia. Omówił i zademonstrował metodykę analizy pyłkowej miodu – badania potwierdzającego botaniczne i geograficzne pochodzenie miodu, dokładnie tłumacząc cele zastosowania tej metody. Zwrócił również uwagę na prawne skutki nieprecyzyjnych a obowiązujących wymagań dotyczących minimalnego procentowego udziału pyłku przewodniego w miodzie.

W imieniu studentów składamy serdeczne podziękowanie Pani dr Ewie Waś oraz Panu dr Dariuszowi Teperowi za poświęcony czas, przybliżenie studentom cennej i fachowej wiedzy w bardzo przystępny sposób, a także za uatrakcyjnienie zajęć z przedmiotu „Wykorzystanie produktów pszczelich”.

Serdecznie zapraszamy na seminarium PIES PO SŁUŻBIE 2020 w wersji ONLINE.

Szczegóły (prelegenci, terminy i godziny poszczególnych spotkań) pod linkiem:

https://www.facebook.com/events/778789602629681/?active_tab=discussion

Po rejestracji, w mailu otrzymacie Państwo link do spotkania na platformie Teams.

Aby w pełni uczestniczyć w spotkaniach proszę o korzystanie z aplikacji.

Na spotkaniach będzie można zadawać pytania prelegentom poprzez czat spotkania.

Już dziś zapraszam bardzo serdecznie – Agnieszka Boruta

Kalendarz spotkań w ramach seminarium:

Zainteresowanych udziałem zapraszam do rejestracji u współorganizatora dr Agnieszki Boruty

Instytut Nauk o Zwierzętach SGGW

Wydział Hodowli Bioinżynierii i Ochrony Zwierząt SGGW

W dniu 13 lipca 2020r. odbyło się uroczyste otwarcie nowego budynku Samodzielnej Pracowni Pszczelnictwa imienia Pana Prof. dr hab. Zygmunta Jasińskiego i odsłonięcie pamiątkowej tablicy. Pamiątkowa tablica jest godną formą uhonorowania działalności Pana Prof. dr hab. Zygmunta Jasińskiego na rzecz Samodzielnej Pracowni Pszczelnictwa, Instytutu Nauk o Zwierzętach i całej Uczelni oraz Jego licznych zasług. Pan Profesor był niekwestionowanym autorytetem z zakresu pszczelnictwa, wybitnym naukowcem, specjalistą w dziedzinie biologii rozrodu pszczół, cenionym pedagogiem i wychowawcą wielu pokoleń młodzieży akademickiej, zasłużonym, wieloletnim pracownikiem Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, w latach 1996-2009 pełnił funkcję kierownika Pracowni Pszczelnictwa. Licznych gości, w tym członków Senatu SGGW, nauczycieli akademickich i pracowników Instytutu Nauk o Zwierzętach, budowniczych przybyłych na uroczystość przywitała Pani Prof. dr hab. Wanda Olech-Piasecka – Dyrektor Instytutu Nauk o Zwierzętach SGGW, która przedstawiła sylwetkę Profesora Zygmunta Jasińskiego i jego dorobek naukowy oraz przywołała wspomnienia z Nim związane. Głos zabrał również Rektor SGGW Prof. dr hab. Wiesław Bielawski, który opisał Profesora Zygmunta Jasińskiego jako wyjątkowego człowieka, szlachetnego, otwartego na innych, szczerego, życzliwego, zwłaszcza dla młodych ludzi, pełnego pasji pszczelarskiej i łowieckiej. Pani dr hab. Beata Madras-Majewska, prof. SGGW – kierownik Samodzielnej Pracowni Pszczelnictwa INZ SGGW podkreśliła, że nowy budynek będzie dobrze służył przez długie lata i wpłynie na poprawę bezpieczeństwa pracy. Praca w nowych standardach pozwoli rozszerzyć badania naukowe z zakresu pszczelnictwa, co umożliwi uczelni dalszy rozwój i realizację nowych zadań. Nowy budynek Samodzielnej Pracowni Pszczelnictwa, w którym swoją siedzibę będzie miało także Międzywydziałowe Koło Aves – to doskonała baza do pracy dydaktycznej i naukowej. Pracownicy, studenci, doktoranci, dyplomanci oraz praktykanci będą mieli możliwość pracy i nauki w komfortowych warunkach, co ułatwi zdobywanie wiedzy. Na zdjęciach upamiętniono odsłonięcie tablicy i zwiedzanie budynku przez gości uczestniczących w uroczystości.

Pies został udomowiony najwcześniej wśród wielu różnych gatunków zwierząt towarzyszących człowiekowi. Dzisiaj służą nam swoją pomocą i towarzystwem. Mimo upowszechniania badań dotyczących jego pochodzenia i zachowania wciąż mamy kłopot z prawidłowym rozpoznaniem i zaspokojeniem jego potrzeb.

Jedno z najpopularniejszych przysłów mówi, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka.

Poznajmy swoich przyjaciół, aby móc przypuszczać, że one też uważają nas za swoich najlepszych przyjaciół.

Życzmy wszystkim psom, aby zawsze mogły widzieć w nas CZŁOWIEKA 

Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w 2018r. ustanowiło 20 maja Światowym Dniem Pszczoły. Celem tej inicjatywy było podkreślenie stale aktualnego znaczenia pszczół dla rolnictwa i produkcji żywności oraz zwrócenie uwagi na zagrożenia, które ograniczają populację tych owadów.  Z raportu przygotowanego przez zespół ekspertów  pt.„Biznes na rzecz bioróżnorodności” wynika, że głównym zagrożeniem dla pszczół jest utrata siedlisk, następująca w wyniku zmian w użytkowaniu terenu. Stale rosnąca powierzchnia miast i areału upraw, gęsta zabudowa terenu, częste koszenie trawników i łąk niesprzyjają tym owadom. Dodatkowo, negatywny wpływ mają powszechnie stosowane środki ochrony roślin i nawozy, patogeny, gatunki inwazyjne, zanieczyszczenie środowiska i zmiany klimatu. Pszczoły i inne owady zapylające odgrywają kluczową rolę w naszym ekosystemie. Szacuje się, że w Polsce praca pszczół jest warta ponad 4 mld zł rocznie, na świecie – 153 mld euro. Wśród 300 głównych gatunków roślin uprawnych świata około 84% stanowią rośliny zapylane przez owady (entomofilne). Pszczołom zawdzięczamy owoce, liczne warzywa i przyprawy, a także wiele roślin pastewnych, którymi żywią się zwierzęta gospodarskie. Skala produkcji upraw zależnych od zapylaczy wzrosła przez ostatnie 50 lat o 300 proc., czyniąc tym samym nasze życie niezwykle zależnym przede wszystkim od pszczół. W SGGW badania dotyczące ochrony i zachowania pszczół, wychowu i sztucznego unasieniania matek, gospodarki pasiecznej oraz biologii trzmieli i pszczół samotnic prowadzą naukowcy z Samodzielnej Pracowni Pszczelnictwa Instytutu Nauk o Zwierzętach. W położonej na terenie kampusu SGGW pasiece znajduje się 60 uli, w których utrzymywane są trzy podgatunki pszczoły miodnej: włoska Apis mellifera ligustica, kraińska A. m. carnica i kaukaska A. m. caucasica. _{^{(na podstawie materiałów SGGW)}}

Nasz Kolega, mgr inż. Zbigniew Kamiński, pracownik Samodzielnej Pracowni Pszczelnictwa Instytutu Nauk o Zwierzętach SGGW i właściciel Pasieki Zbyszkowej w Ogólnopolskim Konkursie Pszczelarza 2019r. organizowanym przez Fundację Edukacji Ekonomicznej i Rozwoju Obszarów Wiejskich we współpracy z Polskim Związkiem Pszczelarskim otrzymał zaszczytny tytuł PSZCZELARZA 2019 Roku w kategorii miód pszczeli sekcyjny. Serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów. Miód sekcyjny cieszy się coraz większym zainteresowaniem konsumentów. Jest spożywany od wieków, kiedy nie było jeszcze miodarek i wyciskarek do miodu, szczególnie popularny w Rosji i Nepalu. Miód sekcyjny jest naturalnym miodem gromadzony przez pszczoły w ładnie odbudowanych i niezaczerwionych plastrach. Miód taki pozostaje przez dłuższy czas nieskrystalizowany (oczywiście zależne jest to również od jego gatunku). Zaletą tego miodu jest również duża zawartość olejków eterycznych, które ulatniają się częściowo podczas normalnego miodobrania. Konsument, widząc taki miód w plastrze, jest pewny jego naturalnego pochodzenia. Istnieje wiele metod pozyskania miodu sekcyjnego, przy czym najprostszym sposobem jest zwykła ramka z węzą wstawioną do miodni, która zostanie odbudowana przez pszczoły. Po wypełnieniu ramki miodem i zasklepieniu, można ją wyjąć delikatnie, wyciągając drucik, a następnie pokroić na odpowiadające pszczelarzowi kostki. Metoda ta jest jednak pracochłonna, wymaga również odpowiedniego przygotowania, także jeśli chodzi o odpowiednie pudełka do miodu. Zdaniem pszczelarzy najlepszy miód sekcyjny pozyskuje się od pszczoły kaukaskiej, ze względu na białawy mokry zasklep, który bardzo ładnie prezentuje się na pozyskanym plastrze (autor Piotr Szyszko).