W dniu 14 października 2021 r. obchodziliśmy Jubileusz 70-lecia naszego Wydziału. W tym dniu posadziliśmy przed budynkiem dąb szypułkowy. Twórcą i organizatorem naszego Wydziału był w 1951 r. Prof. dr hab. Władysław Herman. W dniu 27 czerwca 2022 r. – w dniu Imienin Prof. Władysława Hermana – nasz dąb szypułkowy otrzymał imię WŁADYSŁAW. Zgromadzonych gości powitała Dziekan WHBiOZ  Pani Prof. dr hab. Justyna Więcek, a następnie głos zabrała Pani zastępca Dyrektora Instytutu Nauk o Zwierzętach dr hab. Monika Michalczuk, prof. SGGW, przedstawiła sylwetką Prof. Władysława Hermana. Nasze zaproszenie na tę uroczystość przyjęły władze rektorskie z Jego Magnificencją Rektorem prof. dr hab. Michałem Zasadą na czele, Panie i Panowie Dyrektorzy Instytutów, Panie i Panowie Dziekani, kierownicy jednostek, pracownicy, doktoranci oraz studenci. Wyjątkowymi gośćmi tej uroczystości była rodzina prof. Hermana – córka profesora: Pani Katarzyna Gierczyńska z mężem Januszem oraz wnuczka Pani Beata Mering. Na zakończenie Uroczystości wszyscy chętni przejechali autokarem na Wolicę, aby obejrzeć pokazy jazdy konnej w stajni dydaktycznej SGGW (https://youtu.be/HnfBECb0j6w).

W dniu 5 lipca 2022 r. o godz. 18,00 w kościele pw. Św. Patryka, przy ul. Rechniewskiego 14, odprawiona zostanie Msza św. w intencji naszego Kolegi dr  Bartłomieja Popczyka w pierwszą rocznicę Jego śmierci.

Szanowni Państwo, w dniu obchodów Jubileuszu 70-lecia naszego Wydziału czyli 14 października 2021 r. posadzony został przy budynku 23 dąb szypułkowy, który otrzymał imię WŁADYSŁAW. W dniu 27 czerwca 2022 r. zapraszamy na uroczystość odsłonięcia tablicy upamiętniającej twórcę i organizatora naszego Wydziału Pana Prof. dr. hab. Władysława Hermana. Uroczystość rozpocznie się o godz. 13,00 przed budynkiem 23, od strony kampusu SGGW.

W dniu 14 czerwca 2022 r. dwie Studentki z Koła Hodowców Zwierząt Gospodarskich SGGW wzięły udział w warsztatach WE Lead Polska organizowanych w Olsztynie przez Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk. Zaproszonych zostało ponad 40 kobiet z różnych branż i w różnym wieku, na różnych etapach kariery zawodowej. Celem szkolenia było poznanie narzędzi pozwalających na rozwój, obudzenie apetytu na zmiany, a także pomagających w czerpaniu siły ze swojej autentyczności.

Proces ten wspierały kobiety, które spełniają się w roli liderek w swoich organizacjach oraz od lat kształtują pozytywne zmiany w sektorze żywności Europy, m.in.:

• Shima Barakat z Uniwersytetu w Cambridge,
• Monika Kaczmarek, kierowniczka Laboratorium Biologii Molekularnej Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk; członek rad zarządczych organizacji kształtujących strategię rozwoju nauki w Polsce,
• Malka Kafka, założycielka sieci restauracji Tel Aviv Urban Food,
• Joanna Staude-Potocka, wieloletnia dyrektor marketingu koncernów z branży FMCG, m.in. Danone i Żabka; założycielka konceptu Leaders with Empathy.

Uczestniczki warsztatów w trakcie zaplanowanych trzech sesji miały za zadanie nauczyć się porządkować swoje kompetencje, zasoby oraz cele. Natomiast wyzwanie postawione w sesji networkingowej okazało się zaskakujące – zamiast wymiany wizytówek przy kawie odbyło się wspólne przygotowywanie oryginalnych potraw z dostępnych na stołach składników, np. szarlotki….bez jabłek!

Ogromnie dziękujemy za możliwość zdobycia nowego doświadczenia oraz inspiracji liderkami, które swoją pracą i energią codziennie kształtują pozytywne zmiany w życiu swoich organizacji i całym sektorze żywności!

W dniu 3 czerwca 2022 r. studenci kierunku Organic Agriculture and Food Production prowadzonym na Wydziale Rolnictwa i Ekologii SGGW w ramach przedmiotu „Livestock production in organic farming” oraz Erasmus w ramach przedmiotu „Livestock farming and product quality in organic system” uczestniczyli w zajęciach w gospodarstwie rolnym Lauks Rumian Państwa Agnieszki Prochal i Piotra Rydla (prezesa Związku Hodowców Polskiego Bydła Czerwonego). Pan Piotr oprowadził studentów po gospodarstwie i z ogromną pasją opowiedział o swoich doświadczeniach związanych z chowem i hodowlą zwierząt gospodarskich oraz o innowacjach, które wprowadził do gospodarstwa. W gospodarstwie utrzymywane jest polskie bydło czerwone w całorocznym systemie pastwiskowym, koniki polskie oraz owce trzech ras rodzimych: pomorska, olkuska i świniarka. Stosowany jest tutaj nisko nakładowy system żywienia zimowego – bale grazing. Polega on na udostępnianiu zwierzętom całych bel siana ze słomą bezpośrednio na kwatery pastwiskowe. Bele rozkłada się równomiernie na powierzchni kwatery, tak aby pokryć całą jej powierzchnię. Niezjedzona pasza wraz z odchodami zwierząt stanowią wartościowy nawóz, z którego na ziemi  tworzy się warstwa ochraniająca glebę i wzbogacającą ją w korzystną mikrobiotę. Gospodarstwo o powierzchni ponad 300 ha stanowi atrakcyjny kompleks różnych siedlisk z dużą bioróżnorodnością – łąki z bogatą szatą roślinną i sąsiedztwo lasów. Warto tu chociażby wspomnieć o stanowisku storczyka – kukułki plamistej Dactylorhiza maculata (L). W wielu miejscach stworzono zbiorniki wodne stanowiące system mikroretencji, które przyciągają dzikie gatunki zwierząt (ptaki, płazy), w tym cenne przyrodniczo i rzadko występujące w Polsce. Dzięki temu taka działalność ściśle wpisuje się w założenia ekologicznego gospodarowania – w zgodzie z naturą. Studenci mieli okazję poznać wiele przykładów roli zwierząt gospodarskich żyjących w symbiozie z naturą.  Serdecznie dziękujemy Panu Piotrowi za poświęcony czas i odpowiedzi na zadawane przez studentów pytania.

Zapraszamy na obchody

Dnia Wydziału Hodowli, Bioinżynierii i Ochrony Zwierząt,

które odbędą się 7 czerwca 2022 r. o godz. 10.15

w Auli II im. prof. dr. hab. Henryka Jasiorowskiego
W tym roku patronem Dnia Wydziału będzie Pan Prof. Franciszek Staff

Jego sylwetkę przedstawi Pan dr Jerzy Śliwiński z Samodzielnego Zakładu Ichtiologii i Biotechnologii w Akwakulturze

Tego dnia mile widziany jest strój/ozdoby z motywem zwierzęcym.

Życiorys Pana Prof. Franciszka Staffa.

Franciszek Hieronim Staff urodził się 5 sierpnia 1885 r. we Lwowie. Był synem cukiernika Franciszka Cyryla Staffa i Leopoldyny z Fuhrerrów. Miał liczne rodzeństwo (dziewięcioro). Jednym z jego braci był znany poeta, Leopold Staff. W 1904 r. ukończył V Gimnazjum we Lwowie. Poziom szkolnictwa średniego w tym mieście sprzyjał rozwojowi szerokich horyzontów myślowych u młodzieży i dzięki temu Franciszek Staff zdobył nie tylko szeroką wiedzę, ale również ugruntował swoje poglądy moralno-etyczne i postawę patriotyczną. Naukę kontynuował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie studiował nauki przyrodnicze pod kierunkiem wielu znanych profesorów, spośród których wymienić należy Józefa Nussbauma-Hilarowicza i Benedykta Dybowskiego. Doktoryzował się w 1909 r. na Uniwersytecie Wiedeńskim. Tytuł naukowy uzyskał na podstawie dysertacji z dziedziny embriologii. Studia specjalistyczne w zakresie ichtiologii, biologii morza i rybactwa śródlądowego kontynuował w Morskiej Stacji Zoologicznej w Trieście i w Królewskiej Bawarskiej Biologicznej Stacji Rybactwa w Monachium. Zdobył gruntowne wykształcenie w zakresie chorób ryb, a także poznał najnowsze ustawodawstwo rybackie. Następnie pracował w Królewsko Pruskim Instytucie Rybactwa Śródlądowego pod Berlinem, gdzie zapoznał się z odkryciami dotyczącymi odżywiania się ryb i problemami związanymi z zanieczyszczeniem wód. Po powrocie do Polski w 1911 r. wykładał biologię i hodowle ryb na Studium Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jednocześnie pełnił obowiązki kierownika Krajowego Towarzystwa Rybackiego w Krakowie oraz redaktora fachowego czasopisma rybackiego „Okólnik Rybacki”. Redagował też „Wiadomości Rybackie”, dodatek „Gazety Rolniczej”. Zaprojektował i zorganizował budowę pierwszej w Polsce Biologicznej Stacji Doświadczalnej Rybackiej w Rudzie Malenieckiej. Od 1912 r. był jej kierownikiem. Do wybuchu I wojny światowej opublikował ponad 20 prac dotyczących anatomii i fizjologii ryb (rola linii bocznej, zniekształcenia przewodu pokarmowego, mechanika ruchu), chorób ryb (ospa karpi, epidemiczne śnięcie narybku, zakaźne zapalenie torebek łuskowych, badanie ryb), gospodarki rybnej oraz problematyki hydrochemicznej. W swoich publikacjach poruszał tematy istotne dla rybaków praktyków. Spowodowało to ogromnych wzrost popularności „Okólnika Rybackiego”, który został uznany za oficjalne pismo rybackie we wszystkich trzech zaborach. W lutym 1915 r. na skutek działań wojennych przeniósł się do Warszawy, gdzie w laboratorium zoologicznym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego pracował na histologią i patologią nowotworów u ryb. W czerwcu tego roku jako obywatel austriacki został wysiedlony w głąb Rosji, do Saratowa. Działał tam wśród polskich wychodźców – z ramienia Centralnego Komitetu Obywatelskiego zorganizował 20 szkół dla ludności polskiej oraz kilkadziesiąt warsztatów rzemieślniczych. Nawiązał też współpracę z tamtejszą Biologiczną Stacją Nadwołżańską. W 1918 r., po zakończeniu wojny, wrócił do Polski. Zorganizował przy Centralnym Towarzystwie Rolniczym Wydział Rybacki i został jego kierownikiem. Na prośbę ministerstwa rolnictwa opracował program organizacji rybactwa w Polsce. W październiku tego samego roku objął stałą docenturę rybactwa w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Dzięki jego inicjatywie powstała pierwsza w Polsce rybacka placówka naukowo-dydaktyczna na poziomie akademickim. Jako ochotnik wziął udział w wojnie polsko-sowieckiej w 1920 r. W listopadzie tego samego roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1928 r. – profesorem zwyczajnym. Od 1920 r. pracował jako docent na Wydziale Inżynierii Wodnej Politechniki Warszawskiej. W latach 1921/22, 1926/27 i 1927/28 pełnił funkcję dziekana Wydziału Rolniczego SGGW. Zreorganizował program studiów i wprowadził specjalizację wraz z obowiązkowymi pracami dyplomowymi. Zorganizował Związek Selekcji i Hodowli Karpia Rasy Polskiej oraz wyznaczył jego program badawczy, który realizowano w 12 wybranych gospodarstwach stawowych. Była to pierwsza na świecie akcja selekcyjna w zakresie rybactwa prowadzona jednolitymi metodami. Reaktywował też działalność Biologicznej Stacji Doświadczalnej Rybackiej w Rudzie Malenieckiej. Kiedy w 1922 r. powstało Polskie Towarzystwo Zootechniczne, wśród założycieli nie zabrakło profesora Staffa. Był jego prezesem w najtrudniejszym okresie wojny i okupacji hitlerowskiej, a także w czasie odbudowy kraju po wojnie. W 1924 r. został członkiem korespondentem Akademii Nauk Technicznych w Warszawie. W tym samym roku odrzucił propozycję objęcia stanowiska profesora zwyczajnego ichtiobiologii i rybactwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. W okresie 1925-26 jako stypendysta Instytutu Rockefelera odbył staże naukowe w USA, Norwegii, Anglii, Szkocji, Francji i Danii. Poznał najnowsze metody organizacji placówek naukowych i metody prowadzenia przez nie badań, a także organizację gospodarki rybackiej. W latach 1925-39 wydawał „Rocznik Ichtiobiologii”, a w 1928 r. wznowił wydawanie „Przeglądu Rybackiego” i został jego redaktorem. Powołany na konsultanta i delegata ds. rybactwa Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych opracował uchwaloną przez Sejm w 1932 r. „Ustawę o rybołówstwie”. Czuwał nad wprowadzeniem jej w życie, zorganizował zarząd państwowych gospodarstw rybackich i opracował program badań wód otwartych pojezierza augustowsko-suwalskiego oraz zagospodarowania rybnego jezior. Jego prace badawcze koncentrowały się na zagadnieniach zwalczania chorób ryb (choroba nozdrzy, ospa karpia, posocznica) i ich pasożytów oraz na metodach intensyfikacji produkcji stawowej. Reprezentował polskie rybactwo na wielu zjazdach, kongresach i konferencjach. W czasie okupacji przebywał w Warszawie. Zlikwidowanie przez okupantów szkolnictwa wyższego spowodowało przerwanie pracy SGGW. W listopadzie 1940 r. Staff uruchomił dwuletnie liceum rybackie pod nazwą „Prywatna Szkoła Rybacka II stopnia dr Franciszka Staffa”. Organizowano tam tajne kursy SGGW oraz Gimnazjum i Liceum Warszawskiego Towarzystwa im. Zamojskiego, a także konspiracyjnej podchorążówki saperów. Kontynuował też swoja działalność w Związku Organizacji Rybackich. Pod egida Związku zorganizował jednoroczną szkołę rybacką w Tatrze (pow. Rawa Mazowiecka) i przez cztery i pół roku wydawał podręczniki na poziomie akademickim – była to duża pomoc dla młodzieży w zasadzie pozbawionej możliwości korzystania z podręczników. Chętnie też nabywali je rybacy w terenie. Po Powstaniu Warszawskim krótko przebywał w Krakowie, później wrócił do Warszawy. Pod jego kierunkiem SGGW, jako pierwsza uczelnia w Warszawie, wznowiła swoją działalność. W latach 1945-47 był jej pierwszym powojennym rektorem. Objął też kierownictwo Katedry Ichtiobiologii i Rybactwa na Wydziale Rolnym. Stworzył doświadczalne zaplecze naukowe SGGW w gospodarstwach stawowych w Jastrzębcu, Sinołęce i Łąkach Jaktorowskich, a także Stację Jeziorową w Giżycku. We współpracy z adiunktem Katedry Rybactwa SGGW, Kazimierzem Passowiczem, zabezpieczył inwentarz naukowy i bibliotekę pracowni rybackiej Państwowego Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego (PINGW) w Bydgoszczy, a następnie opracował plan organizacji i program badań Wydziału Rybackiego PINGW. Bezpośrednio po wojnie zainicjował opracowanie serii zeszytów „Gospodarstwo Wiejskie na Ziemiach Odzyskanych”, współdziałał przy wznowieniu „Przeglądu Rybackiego” oraz „Archiwum Hydrologii i Rybactwa”. Był inicjatorem powstania Studium Pedagogicznego SGGW oraz Studium Rybackiego. W 1951 r. pierwsze z nich zostało zamknięte, a drugie przeniesiono do WSR w Olsztynie. Równocześnie zakres prac katedry prowadzonej przez prof. Staffa oraz jej personel został ograniczony. W nowych ramach organizacyjnych profesor rozwijał w dalszym ciągu dydaktykę, a także badania naukowe w zakresie gospodarki stawowej. Zaowocowały one znacznym postępem wiedzy rozwiązując szereg niezmiernie ważnych dla praktyki zagadnień. Za zasługi powojenne Prof. F. Staff odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi, Orderem Sztandaru Pracy II klasy i Medalem 10-lecia PRL. Otrzymał tytuł doktora honoris causa WSR w Olsztynie. Za długoletnie przewodniczenie Komisji Dydaktyczno-Wychowawczej Związku Nauczycielstwa Polskiego przy SGGW przyznano mu Złotą Odznakę ZNP. Po 50 latach pracy zawodowej i 42 latach kierowania Katedrą Rybactwa SGGW, w 1960 r. profesor Franciszek Staff przeszedł na emeryturę. Nadal jednak kontynuował rozpoczęte prace badawcze i utrzymywał stały kontakt z Katedrą i licznymi wychowankami. Był przyrodnikiem-humanistą o szerokich horyzontach myślowych. Dobrze znał się na ludziach, oceniając ich bezbłędnie, nie tylko pod względem ich przydatności do zawodu, ale także z punktu widzenia ich postawy etyczno-moralnej. Był gorącym patriotą, człowiekiem o ustalonych zasadach, nie uznającym kompromisów. Dużo wymagał od siebie, dla innych zaś był opiekuńczy i wyrozumiały. Był człowiekiem pogodnym, błyskotliwym i dowcipnym, o dużym poczuciu humoru. Był też świetnym mówcą – jego wykłady, piękne w formie, były chętnie słuchane. Poza sprawami zawodowym, znajdował czas na literaturę i muzykę. Był prawdziwym humanistą i społecznikiem. Zmarł 2 sierpnia 1966 r. w wieku 81 lat.
[W. Mierzecka, CBR, Warszawa 2005] 

W dniach od 27 maja do 1 czerwca 2022 r. gościliśmy w Instytucie Nauk o Zwierzętach na zaproszenie Pana dyrektora dr hab. Marcina Gołębiewskiego, prof. SGGW Panią dr Ninę Svartedal, Dyrektora Norweskiego Centrum Zasobów Genetycznych. Wizyta ta była następstwem stażu Pana mgr Konrada Wiśniewskiego w Norwegii – doktoranta III roku Szkoły Doktorskiej SGGW. Program pobytu Pani dr Niny Svartedal był bogaty i obejmował spotkanie z władzami i pracownikami Instytutu, zwiedzanie laboratoriów Instytutu, po których oprowadzali dr hab. Joanna Gruszczyńska, prof. SGGW, dr Aleksandra Kalińska-Łukasiewicz, mgr Piotr Kostusiak,  prof. dr hab. Beata Kuczyńska i dr Patryk Krzemiński. Nasz gość uczestniczył w wyjazdach studyjnych, do RZD Żelazna, po którym oprowadzał Pan dr Krzysztof Głowacz oraz do gospodarstw prywatnych użytkujących polskie rasy rodzime bydła. Były to Lauks Rumian, gospodarstwo Państwa Agnieszki Prochal i Piotra Rydla (prezesa Związku Hodowców Polskiego Bydła Czerwonego) oraz eko-certyfikowane gospodarstwo specjalizujące się w hodowli bydła polskiego czarno-białego w kierunku mlecznym Pana Czesława Kulczyka w województwie warmińsko-mazurskim. Interesującym elementem programu był udział w angielskojęzycznym webinarium dotyczącym wykorzystania zwierząt gospodarskich we wdrażaniu praktyk rolnictwa regeneratywnego, o którym opowiadał mgr Tomasz Jakiel, właściciel gospodarstwa „Lubuskie Angusowo”. W ostatnim dniu pobytu Pani dr Nina Svartedal wygłosiła bardzo interesujący wykład pt. „The conservation work of the endangered native cattle breeds in Norway 1990-2021”, dzieląc się swoim ponad 30-letnimi doświadczeniami dotyczącymi warunków przetrwania i rozwoju populacji sześciu rodzimych ras bydła objętych programami ochrony w Norwegii, który wygłosiła dla  studentów i pracowników Wydziału Hodowli, Bioinżynierii i Ochrony Zwierząt w ramach seminarium naukowego. Przyjazd Pani dr Niny Svartedal zorganizowały Panie Prof. dr hab. Beata Kuczyńska i dr hab. Elżbieta Martyniuk, prof. SGGW oraz Pan mgr Konrad Wiśniewski.

Dziękujemy Wszystkim za zaangażowanie, życzliwość i zainteresowanie,

Prof. dr hab. Beata Kuczyńska

W dniu 3 czerwca 2022 r. studenci kierunku Bioinżynieria Zwierząt studia II^o w ramach przedmiotu „Dobre praktyki hodowlane” oraz studenci z programu wymiany studenckiej Erasmus+ z przedmiotu „Animal Production and Management” uczestniczyli w zajęciach w Warszawskim Ogrodzie Zoologicznym. W części teoretycznej zajęcia dotyczyły zaangażowania stołecznego Ogrodu Zoologicznego w programy ochrony gatunków EEP (Europejski Program Hodowli Zwierząt Zagrożonych Wyginięciem) i program ESB (Europejski Program Hodowli w oparciu o Księgę Rodowodową). Praktyczna część zajęć obejmowała zagadnienia dotyczące żywienia i utrzymania słoni afrykańskich w warunkach ogrodu zoologicznego. Studenci poznali główne założenia ochrony tego gatunku oraz zasady funkcjonowania ogrodów zoologicznych w ramach wyżej wspomnianych programów. Podczas części praktycznej studenci towarzyszyli w codziennej pracy opiekunów słoni naszego ogrodu zoologicznego – posprzątali wybieg, przygotowali i umieścili w trudnodostępnych miejscach pasze i różnego rodzaju smakołyki, tak by słonie w ramach urozmaiconego rytmu dobowego mogły znaleźć ukryte w różnych miejscach smaczki. Na zakończenie zajęć mogli wziąć udział w okresowych pomiarach biometrycznych samca słonia – Leona.  Szczególnie podziękowania w imieniu naszym oraz studentów składamy Kierownikowi Hodowlanemu Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego Panu mgr inż. Bartoszowi Nadolskiemu za interesujące poprowadzenie zajęć dla studentów oraz Pani inż. Patrycji Kasprzak za poprowadzenie praktycznych zajęć w słoniarni Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego.