Wynalazek naukowców z Wydziału Nauk o Zwierzętach SGGW i Instytutu Technologii Materiałów Elektronicznych zajął 3. miejsce w prestiżowym konkursie „Eureka! DGP – Odkrywamy polskie wynalazki”. Zespół kierowany przez prof. dr hab. Ewę Sawosz-Chwalibóg, w składzie dr Marta Kutwin, dr Sławomir Jaworski, dr Marta Grodzik, dr Mateusz Wierzbicki i dr Anna Hotowy,  został doceniony za zgłozenie patentowe „Zawiesina nanopłatków tlenku grafenu w wodzie, jej zastosowanie i sposób otrzymywania”. Celem wynalazku jest wykorzystanie grafenu do walki z nowotworami, i to w podwójnej roli, także jako nośnik dla wykorzystywanej w chemioterapiaWysoko oceniony został także patent naukowców z Wydziału Nauk o Żywności SGGW. Zespół pod kierownictwem dr. hab. Stanisława Błażejaka, prof. SGGW, opracował sposób otrzymywania biomasy drożdży o zwiększonej zawartości glukanu.

Udział w konkursie mogły wziąć polski uczelnie, instytuty badawcze i jednostki naukowe PAN, które zgłosiły swoje wynalazki do Urzędu Patentowego RP w latach 2015-2016. W czwartej edycji konkursu wyjątkowo przyznano aż cztery nagrody i jedno wyróżnienie. Było to spowodowane bardzo wysokim i wyrównanym poziomem najwyżej ocenionych patentów. Celem konkursu jest promocja polskiej nauki oraz potencjału twórczego polskich wynalazców. Uroczyste rozstrzygnięcie Eureka! DGP 2017 odbyło się 22 czerwca 2017 r.

Nowotwory to druga najczęstsza przyczyna śmierci w krajach rozwiniętych. Dane statystyczne z ostatnich kilku lat wskazują, że choroby nowotworowe są odpowiedzialne za około ¼ wszystkich zgonów. Chociaż liczba zachorowań stale rośnie, poprawiają się metody diagnostyczne, a jeśli nowotwór zostanie wcześnie wykryty, to często może być skutecznie leczony. Dzieje się tak między innymi dlatego, że naukowcy i lekarze z całego świata zdobywają coraz większą wiedzę w dziedzinie onkologii i odkrywają coraz skuteczniejsze sposoby diagnozowania oraz leczenia. Istotny wkład w rozwój wiedzy o nowotworach wnoszą także badacze ze Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, gdzie realizowanych jest kilka znaczących projektów mających na celu walkę z rakiem. Dobre rezultaty w walce z nowotworami osiągają naukowcy z Katedry Żywienia i Biotechnologii Zwierząt Wydziału Nauk o Zwierzętach SGGW. Od 10 lat pod kierownictwem prof. Ewy Sawosz-Chwalibóg prowadzone są badania nad zastosowaniem różnych nanostruktur w szeroko pojętej biologii, a zwłaszcza w medycynie. Ich najważniejszym celem jest poszukiwanie i konstruowanie innowacyjnych nanomolekuł, które mogłyby wykazywać działanie antynowotworowe. Większość badań nastawionych jest na walkę z jednym z najniebezpieczniejszych nowotworów, jakim jest glejak IV stopnia. W Zakładzie Nanobiotechnologii zespół kierowany przez dr Martę Grodzik przeprowadził pierwsze na świecie badania nad wykorzystaniem nanoplatyny. Co prawda leki na bazie platyny są w medycynie popularne i dość skuteczne, jednak wywołują również cały szereg efektów ubocznych. Z badań wynika, że toksyczność nanoplatyny jest znacznie mniejsza, a jej zastosowanie w terapii bezpieczniejsze dla pacjenta. Prowadzone w tym samym czasie podobne eksperymenty nad grafenem wykazały, że płatki tlenku grafenu są skuteczne w leczeniu nowotworów mózgu i piersi. Grafen jest formą węgla o misternej konstrukcji, dołączenie do niego grup tlenowych zwiększa jego biozgodność z organizmem, ale nie zmienia zabójczego działania na komórki rakowe. Naukowcy z SGGW poszli jeszcze o krok dalej i połączyli płatki tlenku grafenu z nanocząstkami platyny. Otrzymana grafeno-platyna może mieć zastosowanie jako środek leczniczy podawany bezpośrednio do guza i okolicznych tkanek. Ponieważ węgiel rozpoznawany jest jako przyjazna molekuła, otrzymany materiał bez przeszkód lokuje się w komórkach nowotworu i niczym koń trojański stopniowo uwalnia jony platyny, które niszczą DNA komórek rakowych. Jako że nanomolekuła działa wyłącznie w miejscu podania, istnieje małe ryzyko, że substancja aktywna wejdzie w reakcje ze zdrowymi komórkami organizmu. Chociaż badania pilotażowe dają nadzieję na długo oczekiwany przełom w walce z glejakiem, potrzeba jeszcze wielu testów, by zdobytą wiedzę przełożyć na praktykę kliniczną.

​